Szyna ta została odkryta przez naukowców z Politechniki Warszawskiej podczas prac archeologicznych w pobliżu żwirowni w roku 2016. Sygnatura OП3 83 IV wskazuje, iż została ona wyprodukowana w Zakładach Putiłowskich w Sankt Petersburgu w roku 1883.
W okresie międzywojennym uruchomiono żwirownię należącą do spółki „Lubelskie Kopalnie Granitu i Żwiru”. Do żwirowni doprowadzono specjalną bocznicę kolejową, a znaleziona szyna była prawdopodobnie elementem systemu transportowania urobku do samej bocznicy.
W latach niemieckiej okupacji dalej eksploatowano żwirownię, jednak ze względu na niedobory siły roboczej starosta sokołowski Ernst Gramss utworzył w pobliżu żwirowni obóz pracy. W związku z tym od lata 1941 do lipca 1944 pracowali tam głównie polscy więźniowie Karnego Obozu Pracy Treblinka I. Żwir wydobywany w tym miejscu przewożony był tzw. kolebami, czyli wózkami-wywrotkami jeżdżącymi po szynach.
Szyna została poddana konserwacji i prezentowana jest przed budynkiem Muzeum Treblinka.