Pierwszego października 2013 roku w Jerozolimie, w godzinach rannych zmarł prof. Israel Gutman, żydowski historyk, działacz ruchu oporu w getcie warszawskim i uczestnik powstania.
Od 5 maja 1943 do 5 maja 1945 był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych na Majdanku, Auschwitz-Birkenau i Mauthausen-Gusen. Członek grupy założycielskiej kibucu Aviv we Włoszech, w latach 1947-1971 członek kibucu Lehavot w Górnej Galilei. W 1961 uczestniczył w tworzeniu Centrum Pamięci Mordechaja Anielewicza. W latach 1975-1993 piastował funkcję dyrektora Ośrodka Badawczo-Naukowego Yad Vashem w Jerozolimie,
w latach 1980-1981 wykładał gościnnie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles.
Od 1983 do 1985 piastował funkcję dyrektora Instytutu Współczesnego Żydostwa Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, a w latach 1993-1996 dyrektora Międzynarodowego Instytutu Badań nad Holocaustem w Yad Vashem. Napisał 11 książek, w tym The Jews of Warsaw (Żydzi Warszawy), Ghetto-Underground-Uprising (Getto — Podziemie — Powstanie), oraz Resistance (Ruch oporu). Był też redaktorem i współredaktorem 19 książek, w tym Encyclopedia of the Holocaust (Encyklopedii Holokaustu).
Otrzymał 5 nagród: Nagrodę Shlonsky’ego w dziedzinie literatury, Nagrodę Itzhaka Sade’a za prace o militarnych badaniach naukowych, Nagrodę Yefroykina za wybitne prace poświęcone historii Żydów z Europy Wschodniej, Nagrodę Federacji Żydów Polskich oraz Carl von Ossietzky Prize der Oldenburg Stadt. W 1995 r. nadano mu tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego.